O Ministerio de Dereitos Sociais, Consumo e Axenda 2030 ven de poñer en marcha unha nova investigación, a través da Dirección Xeral de Consumo, dirixida a empresas que xestionan centos de vivendas turísticas en distintas comunidades autónomas e que poidan estar a realizar prácticas enganosas e noutras posibles infraccións da Lei Xeral para a Defensa dos Consumidores e Usuarios. Moitos destes xestores de grandes apartamentos turísticos fanse pasar por persoas físicas, saltándose así a lei de competencia desleal.
Consumo tamén abriu en xuño unha investigación sobre os anuncios publicados por algunhas plataformas de aloxamento que non teñen licenza turística.
En outubro iniciáronse as investigacións sobre diversas axencias inmobiliarias que levaran a cabo prácticas abusivas contra os arrendatarios na xestión do aluguer, prácticas como obrigar aos usuarios a pagar unha comisión pola xestión do aluguer, ou a asinar contratos temporais sen xustificar o temporalidade, ou aceptar cláusulas irregulares en base á normativa.
A crise da vivenda neste país comprométenos e obriga a todas as administracións a tomar todas as medidas necesarias, dende todos os ámbitos que sexan necesarios.
É evidente e, como denunciaron moitas organizacións, medios de comunicación e usuarios, que a perversión dalgúns modelos de aloxamento turístico está a coartar claramente o lexítimo dereito á vivenda dos cidadáns. Mentres uns poucos se enriquecen dos modelos de negocio que expulsan ás persoas das súas casas, miles de familias viven ao límite. Hai que frear a especulación, tamén nos aloxamentos turísticos.
Antes as propostas do PSOE que se veñen realizando estes últimos días, non podemos quedar calados.
É unha boa noticia avanzar en solucións a longo prazo como a creación dunha Sociedade Pública de Vivenda anunciada hai unhas semanas, ou as investigacións das grandes empresas de Consumo para evitar fraudes e evitar a venda de pisos públicos da SAREB que conseguimos esta semana.
Con todo, ás medidas importantes hai que engadir as máis urxentes para facer fronte á emerxencia habitacional. Debemos garantir que os prezos dos alugueres estean regulados e obrigar ás comunidades autónomas a cumprir a Lei de Vivenda condicionando os fondos estatais ao seu cumprimento.
A solución non pasa por unha nova lei do solo que alimente novas burbullas inmobiliarias. Xa dixemos que non á lei do solo proposta polo PSOE unha vez e a nosa posición non cambiou.
A protección do prezo da vivenda pública súmase ao catálogo de medidas importantes, pero insuficientes para dar solución aos millóns de persoas que o primeiro día de cada mes ceden case a metade do seu soldo ao seu propietario.
O prezo que hai que protexer e regular é o da vivenda privada. E a intervención urxente está nos alugueres.